॥ सृजन ॥

इन्द्रधनूंच्या रंगांची, लेंवुनी झळाळी
कल्पना सभोंतीं पिंगा, घालण्यांस आली ॥धृ॥

तालबद्ध-मोहक होते, तिचें पदन्यास
मनोद्न्य विभ्रम डोंळ्यांचें, चित्तचोर खास
अंगांगीं निथळत होंती, कोंवळी नव्हाळी ॥१॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

कलमदान घेंउन बसलो, पान एक कोंरे
प्रियाराधनीं घालून मात्र, येरझारे
वधूपित्यासदृश, फक्त पायपीट झाली ॥२॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

रात्र-रात्र जागुन ऊर्मि, शब्द-शब्द वेंचे
तालसूर कळले होते जरी कन्यकेचे
जुळेना पदन्यासाशीं तिच्या, गीतबोली ॥३॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

सुसूत्रता रुसली, झाला असा निरूपाय
लागले न हांतीं कांही, जाग्रणाशिवाय
अक्षरावली, अर्थाला गंवसणी न घाली ॥३॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

घरीं कष्ट, पारावर नुरे हाहा:कारा
"कोंण 'कल्पना' ही"? ऐसें तणतणून दारा
बाड बांधुनी, माहेरीं रवाना जहाली ॥४॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

तेंल-तूप गेले, हातीं धुपाटणे डोले
आर्जवें करीतां, नाकीं नऊ मात्र आले
शिव्याशाप वेंचक, माझे मला, मीच घाली ॥५॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

शांत रात्र जागुन, विझली दिव्यातली वात
अभिव्यक्तिवावटळीत, उगवली पहांट
फांकतां प्रभा पूर्वेचीं, प्रतिभा अंकुरली ॥६॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

खुणावीत होते मुग्ध, तिचे हाव भाव
मस्तकीं सुरू भुंग्यांचा, शब्द-लपण्डाव
प्रतिभाविष्काराची त्या, माधुरी निराळी ॥७॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

तादात्म तिच्याशीं होतां, मला शुद्ध कोंठें ?
गुंफतीं मुळाक्षरमाळा, भानरहित बोंटें
पकडण्यां गुन्हा, अर्धांगी परतली सकाळीं ॥८॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

लेंखणीतुनीं ओंघळले, सरसरून शब्द
कवितेला गणवृत्तांत, करित शब्दबद्ध
सालंकृत होतां शोंभे, कन्यका निराळी ॥९॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

यथार्थाभिमाना माझ्या, दिला तिने छेद
कळून चुकला होता मज, गद्य-काव्य भेंद
कवितेला, बुद्धि नाही, भावनाच वाली ॥१०॥
कल्पना सभोंती पिंगा ...

*******************
----- रविशंकर
१७ फेब्रुवारी २०००