॥ आभाळ वांकले खाली ॥

सत्ताविस वर्षापूर्वी, 
शेंल्यांस मारली गांठ
साक्षात् , घरीं लक्ष्मीची
 पाउलें उमटलीं सात ॥१॥

गवळणीपरी, जपलेस
हे नितांतसुंदर घरटें
खेंरीज 'शतायु' तुजला
मागणेच कुठले उरते ? ॥२॥

शिवलास मला अंगरखा
 ज्यांस ना खिसा, ना बटणें
घालतांच तो, अंतरलें,
कष्ट-दु:ख बापुडवाणें ॥३॥

पाहतां मान वळवून
मी आज विसांवत, मागे
दिपवितीं, तूंच विणलेले
झगमगते रेशिमधागे ॥४॥

झोंळीत तोंकड्या माझ्या
 तूं अशी गंवसणी घाली
मी पंख पसरतां, सारे
आभाळ वांकले खाली !! ॥५॥

****************
---- रविशंकर
९ डिसेंबर २००१